Een parttime baan waarbij je wekelijks nachten in een ander land slaapt, je huishouden op de rit houden, je relatie goed houden en een liefdevolle moeder zijn van een jong ventje die vrijwel iedere dag fanatiek sport. Chantal was enthousiast over haar leven aan het vertellen waar ze erg gelukkig in is maar wat ook wel erg zwaar kan zijn.
De perfecte balans tussen werk en privé is enorm lastig te vinden. Zeker als je erg veel plezier in je werk hebt en je privéleven ook erg druk is. Sommige momenten kan je je overweldigd voelen van alles wat je op je bord hebt gehaald en andere momenten ben je weer erg dankbaar voor alles wat je hebt. Paardencoaching is een goede manier om even met beide benen op de grond te komen en de situatie te bekijken.
Alle ballen hoog houden
Tijdens de kennismaking zei Chantal het al: “ik heb dagen die geweldig gaan, dan heb ik structuur en weet ik wat ik wil en kan, en ik heb dagen dat ik alle kanten op ren en continue achter de feiten aanloop”. Ze heeft natuurlijk een hoop ballen hoog te houden. Ze gaat verder: “Ik heb momenten dat ik mezelf kwijt aan het raken ben. Wie ben ik nu eigenlijk zonder dit alles?”
“Dit ben ik”
Ik vraag aan Chantal of ze haar situatie in de bak kan uittekenen. Ze begint erg serieus, ze legt alles tot in de detail neer, kaarsrecht en symmetrisch. Dan komt ze terug en pakt nog wat attributen, ze loopt de bak in en gooit het op een hoopje. Ze kijkt er naar en zegt: “dit ben ik, dit zijn mijn twee kanten”. Ze begint te vertellen waarom ze dit zo heeft neergelegd.
Meaghan heeft zichzelf aangeboden
Meaghan had zichzelf al aangeboden voor deze sessie. Meaghan is een hele open merrie die alles groot laat zien. De meeste mensen lopen haar snel voorbij want door haar openheid ziet ze er wat indrukwekkender uit dan de rest. Maar Chantal wist het zeker, ze wilde aan de gang met Meaghan, ze kwam natuurlijk niet voor niets naar haar toe. Terwijl Chantal haar situatie in de bak uittekent, kijkt Meaghan toe. Het was een winderige dag en Chantal wordt beeldender en gespannener tijdens haar verhaal, je ziet hoe erg het Chantal raakt om de situatie vanaf de zijkant te bekijken.
Meaghan gaat maar door en door
Terwijl Chantal haar verhaal verteld, zie je Meaghan reageren. Van rustig bekijken wat Chantal aan het doen is tot steeds meer energie en spanning. Alle spanning die Chantal tijdens haar verhaal los laat, wordt opgepakt door Meaghan. Op een bepaald punt zie je Meaghan denken: “nu is het even te veel”. Meaghan begint door de bak te rennen, bokken en springen, om het patroon van Chantal heen. Ik vraag Chantal even buiten de bak te komen staan en we kijken toe naar wat zich in de bak afspeelt. Na een paar minuten komen alle emoties van Chantal los: “dit is hoe ik me voel!” Meaghan geeft een mix van het loslaten van de spanning en vreugebokken. Dan springt ze de bak uit en zoekt ze steun bij onze oude, wijze Murphy, om vervolgens weg te gaan wanneer Murphy haar tegemoet komt. Ook dit herkent Chantal.
En nu verder.
Chantal en Meaghan hebben nog een momentje om de spanningen los te laten en weer even rustig te ademen. We bespreken waar ze zich in herkende en wat ze hier mee kan doen en Chantal haalt opgelucht adem: “zo confronterend had ik het niet verwacht”
